Ghalia Benali

Layla en Majnun is het universele verhaal van een onmogelijke liefde tussen twee mensen. Vaak wordt de vergelijking gemaakt met Romeo en Julia, maar Layla en Majnun werd zeker 1000 jaar eerder al verteld. De invloed reikt ver, de vertelling is nog steeds populair in Centraal Azie en het Midden-Oosten.
In een drietal verschillende programma's wordt het verhaal van Layla en Majnun vanuit de kunst belicht in het Tropentheater en het Tropenmuseum in Amsterdam. Ik bezocht het optreden De Onmogelijke Liefde Bezongen met de zangeressen Sevara Nazarkhan (zangeres/componiste en muzikante) uit Oezbekistan en Ghalia Benali. Als kind zong de Belgisch-Tunesische zangeres graag Koranverzen. Omdat vrouwenstemmen te verlokkelijk zouden zijn voor dergelijke heilige teksten, richtte ze zich op de middenoosterse ghazal, het liefdeslied.
Ze is een creatieve duizendpoot: ze schrijft dikwijls haar eigen songteksten, ze heeft gestudeerd aan het Grafisch College in Belgie en maakt collages, ze danst (zowel buikdans als Indiase dans), heeft in een film gespeeld en zingt fantastisch.
Ik was enorm onder de indruk van haar charisma, haar lage en krachtige stem, haar sensuele bewegingen, haar glinsterende kleding en haar sprankelende uitstraling.