Me, myself & couture

Op woensdag 28 juni was de jaarlijkse modeshow van het ROC Amsterdam, afdeling mode en kleding. Lokatie was de Pepsi Stage. 17 klassen met per klas zo'n 20 leerlingen lieten hun werk zien met thema's als: mademoiselle, stout, streetwise, renaissance, pre pop en Me, myself en couture. Nicht Silja deed mee in het laatste thema. Het was tevens haar eindexamenshow. Samen met een model showde ze haar werk, geinspireerd door Victor en Rolf. Het rokje is eigenlijk een topje, je kunt de schouderbandjes nog zien hangen. Het bovenstuk is een broek. De mouwen zijn de pijpen van de broek.
Mooi, simpel en apart.
Verrassende kledingstukken waren te zien, er zat flink vaart in de show en de muziek deed de stoelen trillen. Heb me geen seconde verveeld.
Silja, gefeliciteerd met je diploma en veel succes in de modewereld!

Schilderen met licht

Blinden die foto's maken, daar kan men zich niet zo gauw iets bij voorstellen. Maar toch kan het met behulp van de Speed Graffic. Dat is één van de oudste Amerikaanse veldcamera's waarbij men met behulp van licht foto's maakt. De cameralens gaat voor vijf minuten open en het licht in de ruimte moet uit en de ruimte moet verduisterd worden. Met een zaklamp beweegt men op en neer over het te fotograferen object. De camera neemt alles op waar het licht overheen is geweest en maakt hiervan een foto. De deelnemers maken een plan: onderwerp dat ze willen fotograferen, wat willen ze belichten en de taakverdeling (model, zaklampen, observator).
In het fotografiemuseum FOAM in Amsterdam is een workshop schilderen met licht gegeven waarbij vijf blinde en tien ziende jongeren foto's maakten. Eén van de blinde kinderen is Evelien, een bekende van Omar en medespeelster in Lastige Lijven.
Voorafgaand aan de opening van de tentoonstelling van deze speciale foto's werd er een demonstratie gegeven van schilderen met licht. Omar meldde zich aan als model. Hij moest heel stil blijven zitten. Na afloop kreeg hij de foto mee. Foto's hebben een mysterieus en soms sprookjesachtig effect. De zienden beschrijven na afloop het resultaat aan de blinden. Op deze manier leren ze heel goed kijken.
Binnenkort is de tentoonstelling ook op de website van FOAM te bewonderen: www.foam.nl.

Dol Fijn dag 5

Huiswerk voor vandaag was 3 vaste series van ieder drie gebaren voor de dolfijnen bedenken. Was een lastige oefening voor Omar maar door de series een naam te geven en gebaren die bij elkaar horen te bundelen, lukte het wel.
Serie 1 - Laten zien: buik laten zien, staart laten zien, spetteren (spetters laten zien)
Serie 2 - Feestje: zingen, dansen, zwaaien
Serie 3 - Afscheid: (eerst even uitsloven) snelzwemmen, springen en handje geven (om te bedanken)
Droogoefenen in de onderwaterruimte en daarna het echte werk op het vlot in de lagune.

Bernadette, de trainster, keek toe en liet het aan Omar over. Vol zelfvertrouwen werkte Omar met dolfijn Maaike. Natuurlijk werd Maaike goed beloond voor haar werk met vis, applaus en een kus van Omar.
Daarna stak het gezelschap met een kano de lagune over voor het speelgedeelte. Karen, de therapeute, kreeg de douche die ze nog tegoed had van Omar. Omar had een weddenschap gewonnen, maar vorige week kon die niet geïnd worden omdat Karen een microfoon droeg voor filmopnamen.
Vandaag waren Marie-Laure (vakantiemaatje/vrijwilliger) en Martijn (mentor Heliomare) Omar’s gasten.
Genoten van Omar’s zelfvertrouwen en uitstraling.

Dol Fijn dag 4

Inmiddels kennen jullie de gang van zaken bij de dolfijntherapie wel een beetje. Deze keer volsta ik met foto's met onderschriften.















Vandaag was Farid, de broer van Omar, mee. Omar leerde hem hoe hij werkt met de dolfijnen. Farid mocht het ook uitproberen. Oogcontact maken met de dolfijnen is erg belangrijk.
















De werkwijze in de onderwaterruimte ging anders vandaag. De trainers Joris, Darco en Omar lieten de dolfijnen zingen en draaien op hun rug onder water. In de lagune stonden trainers in contact met de onderwaterruimte door middel van een portofoon. Bernadette, de trainster beneden, gaf aan de trainers boven door welke dolfijn naar beneden gestuurd mocht worden. Die dolfijn moest naar het gele bord zwemmen dat de jongens om beurten tegen het raam hielden en meewerken aan de opdrachten. Daarna werden de dolfijnen boven beloond met vis voor hun medewerking en onze jongens werden beloond met applaus van familie, vrienden en omstanders. De jongens waren trots op zichzelf.
















Omar geeft het commando staart laten zien. Als de dolfijn mag stoppen met de opdracht moet Omar heel hard oke roepen. Een schoolklas kijkt op de achtergrond bewonderend toe.
















Met z'n allen spetteren in de lagune.




















De boys in wetsuit: Darco, Omar en Joris.

Was weer een mooie dag. Tot de volgende keer.

Dol Fijn dag 3

Spetter heeft wel zin in spelen















spelen in de lagune met Beechy

















Maaike geeft een " handje"

















Maaike volgt commando van Omar op om staart
te laten zien.

















staart voelen

met Marank

Het weer liet ons vandaag een beetje in de steek: donkere lucht en af en toe spetters.

Marank, Omar's fysiotherapeute van school, was vandaag mee naar de dolfijntherapie. Haar zus Karlieke werkt in het Dolfinarium. Ze vertelde ons allerlei wetenswaardigheden over de dolfijnen. Zoals hoe oud dolfijnen kunnen worden (ongeveer 45 jaar), dat alle trucs die ze laten zien eigenlijk natuurlijke gedragingen zijn en hoe ze bloed afnemen bij dolfijnen. De dolfijn wordt stap voor stap voorbereid. Bloed afnemen gebeurt bij de staart. Eerst moet de dolfijn wennen aan het aanraken van de staart, daarna bijvoorbeeld met de nagel in de staart krassen, dan met een nep dokterskoffer en nep injectienaald voorbereiden en uiteindelijk het echte werk. Steeds een stapje verder en veel belonen met lekkers en complimenten.

Met Karen een weddenschap afgesloten over het voetbal. Omar zei dat het 2-1 zou worden voor Nederland (tegen Ivoorkust). Nou Karen, bereid je maar vast voor op de douche die je komende vrijdag gaat krijgen want je hebt verloren.

Omar heeft weer twee nieuwe gebaren geleerd: bommetje en hand geven. Huiswerk voor volgende week: nadenken over een spreekbeurt over de dolfijntherapie, leren vragen om hulp en op school en thuis oefenen om te vertellen wie je bent en wat je handicap is.

Oranjegekte in huize Gamei

zelfs de auto doet mee















vlnr: Siros, Ilias, Farid, Omar, Ahmed en Dana

16 juni, 18.00 uur
Nederland-Ivoorkust

Nederland met de hakken over de sloot!!
Maar ja, soms moet je ook geluk hebben in het spel.
Aan ons enthousiasme zal het in ieder geval niet liggen.

Familiehockey

LG-team met Omar (3e van links)















familieteam met o.a. Ahmed, Farid en Ilias

Een paar keer per jaar speelt het LG(lichamelijk gehandicapten)-team van Amsterdam voor de gezelligheid tegen familie, vrienden en bekenden. Zo ook zaterdag de 17e juni. Het loopvermogen van het familieteam mag dan beter zijn, maar je kunt duidelijk zien dat het LG-team een aantal jaren training en samenspel achter de rug heeft. De hitte speelde mee en het spande erom. De eindstand was 4-4.

Dol Fijn dag 2

op de achtergrond van links naar rechts:
Prue, Karen, Annette, Arash


7.45 verzamelen bij ons thuis
Vandaag gaan Annette (vriendin Ans) en Arash (vriend Lastige Lijven) mee naar Harderwijk.

8.50 aankomst Dolfinarium
Nog even genoten van de zon voordat de gastvrouwen ons kwamen halen.
Joris, Darco en Omar konden bijna niet wachten om aan de slag te gaan.

9.30 Annette en Arash maken kennis met de dolfijnen in de onderwaterruimte
Ik heb samen met Omar de gebaren geoefend en ik was dan ook heel erg verheugd toen een dolfijn mijn gebaar opvolgde en op zijn rug ging liggen onder water.
Omar en Karen werkten met de pictogrammen aan gevoelens.
Grappig waren de duikers die de ramen kwamen lappen terwijl de kinderen aan het werk waren. Dat doen ze met een zuignap en een magnetische ruitenwisser. De dolfijnen willen ook spelen met de duikers, ze beten ze liefkozend in de armen.

10.00 naar de lagune
Veel gespetter, natte pakken en nieuwe “trucs” (gedragingen heet dat officieel).
De dolfijnen lijken net honden. Ze vinden het heerlijk om te werken en de baas een plezier te doen, ze halen de bal op en wachten met smart op een beloning. Ze genieten van de complimenten en het applaus. Soms lijkt het wel of ze lachen met hun snuit.

10.30: op het vlot
Omar heeft twee nieuwe gebaren geleerd. Een gebaar voor dansen en een gebaar voor snelzwemmen. Nu beheerst hij in totaal acht gebaren.

11.00 douchen en nabespreking met Omar erbij deze keer
Karen vindt het leuk dat Omar bij moeilijke dingen toch doorzet, Ankie vindt het leuk dat Omar veel grapjes maakt. Omar maakt ook goed oogcontact met de dolfijn waarmee hij werkt. Belangrijk voor Omar is om aan te geven als hij iets wil, maar ook als hij iets niet wil. Duidelijk spreken is ook een punt om aan te werken. Ook bij de training van de dolfijnen heeft Omar dat nodig. Als de oefening is afgelopen voor de dolfijn, moet Omar heel hard oké roepen om de dolfijn zijn gedraging te laten stoppen. Laat jezelf horen en heb vertrouwen in jezelf.

Huiswerk voor volgende keer: de 8 gebaren oefenen en Karen mailen over wie Omar is en welke handicaps hij heeft.

Koningin Big en het WK

Misschien weten jullie nog uit een eerdere verhaal dat Koningin Big een grote liefhebster is van voetbal. Ondanks haar hoge leeftijd speelt zij niet onverdienstelijk voetbal. Vooral haar kopbewegingen en haar snelheid zijn onovertroffen.
Deze dagen heerst de WK-koorts in het paleis. Man, Vrouw en de Kippen zijn ook liefhebbers van voetbal. Elke wedstrijd wordt gevolgd en de wedstrijden van het Nederlands elftal zijn een happening. De zak met oranje spullen wordt tevoorschijn gehaald en iedereen verkleed zich, bij de bakker worden oranje tompoezen gehaald, Vrouw serveert oranje limonade en er worden vrienden uitgenodigd. Big draagt een oranje strik.
Voor de wedstrijden loopt Koningin Big zich warm om de spanning van zich af te spelen. De Kippen blazen wat oranje ballonnen op en spelen over met Big. Big springt hoog op om te koppen en klapt met haar kaken onder luid geblaf. Na een minuut of tien komen de spelers van het Nederlands elftal het veld op. Iedereen neemt zijn positie in en Big installeert zich naast vrouw op de bank. De spanning is te snijden. Zou het Nederlands elftal kampioen worden?
Als er een WK was voor hondjes, dan zou Koningin Big zeker in de basis staan.

MIS(S) VERKIEZING

Roos Prommenschenckel is afgelopen woensdag winnares geworden van de eerste miss-verkiezing voor vrouwen met een handicap. De 21-jarige Roos is twee jaar gehandicapt. Ze lijdt aan torticollis spasmodica, een ziekte waarbij haar hoofd voortdurend achterover wordt getrokken, zo erg dat haar luchtwegen worden dichtgeknepen. Een groot deel van de dag ligt zij daarom in een rolstoel.
Voor de eerste Nederlandse gehandicaptenverkiezing hadden zich 150 kandidaten gemeld. In de finale deden 12 jonge vrouwen mee.Prommenschenckel mag zich een jaar Ambassadeur van Onbeperkt Nederland noemen. In die rol dient zij zich in te spannen om de positie van gehandicapten te verbeteren.
Roos moest haar studie aan de theaterschool in Rotterdam afbreken vanwege haar handicap. Ze is afkomstig uit een gezin van 13 personen (5 biologische kinderen en 6 pleegkinderen waaronder kinderen met een beperking). Minister- president Balkenende nodigde de winnares in Den Haag uit om te praten over de behoeften van gehandicapten.

De hele verkiezing is nogal omstreden geweest. Draagt zo'n verkiezing wel bij tot integratie en emancipatie van mensen met een beperking? Integratie is toch dat vrouwen met een beperking mee kunnen doen met een reguliere missverkiezing? Ja eigenlijk wel, maar zover zijn we nog niet.
Missverkiezingen worden door velen gezien als vleeskeuringen en denigrerend. Waarom zouden gehandicapten aan zoiets meedoen?
Ik denk dat het zeker van betekenis kan zijn. Onbekend maakt onbemind. Op deze manier komen meer mensen in aanraking met mensen met een beperking en kunnen ze zien dat ze veel in hun mars hebben.
Wat te denken van de verkiezingen van miss Black in het verleden. Uiteindelijk heeft dit ook geleid tot integratie. Of recentelijk nog de mister Gay verkiezing?
Toevallig ontmoetten we Roos gisteren in Ede. Omar had meegedaan aan een prijsvraag. Hij was winnaar van een speciaal WK-shirt. De prijsuitreiking was in Ede en werd gedaan door Roos.
Ik vind haar een lieve en mooie meid en wens haar veel succes met haar werk voor de gehandicapten.

Dol Fijn dag 1

Dagboek van een bofkont

Voor degenen die het niet hebben gevolgd: Omar is begonnen met dolfijntherapie in Harderwijk via Stichting Sam (zie eerder op weblog of bij www.stichtingsam.nl). Zes achtereenvolgende vrijdagen gaat hij werken met dolfijnen. Een verslagje van de eerste dag.

5.45 uit de veren

7.45 vertrek naar Harderwijk
We reden tegen de stroom in, dus geen last van files.

9.15 ontvangst in Harderwijk door de gastvrouwen van Stichting Sam
Tegelijkertijd met Omar krijgen Darco (13) en Joris (15) therapie. Beide jongens hebben het Syndroom van Down. Ieder kind werkt op een andere plek met zijn eigen therapeuten. Omar's therapieteam bestaat uit Karen, Bo en Sandra. De dolfijntrainers varieren per week.

9.30 wetsuit aantrekken, voorbereiden en naar de onderwaterruimte
In de onderwaterrruimte spelen de kinderen met de dolfijnen door het glas. Het was heel leuk om te zien hoe Omar de bal tegen het raam gooide en de dolfijnen probeerden te vangen door de happen. Tussendoor werkte Karen met pictogrammen over gevoelens.

10.00 naar de lagune
Omar ging eerst op een vlot zitten met zijn team en trainer Marco, daarna gingen ze het water in. Stichting Sam filmde alles en via een koptelefoon konden we horen wat er gezegd werd. De dolfijnen meldden zich zodra ze gingen zitten, want ze hadden veel zin in spelen. Spetter was "Omars" dolfijn. Spetter is een jaar oud en een echte filmster. 14 juni start er op Nickelodeon een nieuwe jeugdserie over twee kinderen, boeven, een professor en Spetter. Van sterallures was niks te merken, Spetter vindt het heerlijk om te werken. Omar leerde gebaren voor springen, zwaaien, zingen, buik laten zien, staart laten zien, spetteren. Dit is ook zijn huiswerk voor volgende week. Spetter deed ook nog even een bommetje zodat iedereen doorweekt was. Spetter was niet de enige die genoot, Omar had een smile van oor tot oor. Hij straalde helemaal. Was ontroerend om te zien. Na afloop zei hij dat hij nog wel even door had willen gaan. En dat hij niet kan wachten tot volgende week om weer te werken met de dolfijnen.

11.00 nabespreking team en ouders
Omar keek nog even rond bij de lagune. Vanaf volgende week is hij ook bij de bespreking aanwezig.

11.30 terug naar Amsterdam

Doelen waaraan we werken met Omar: zelfvertrouwen vergroten, motivatie voor leerwerk vergroten (blokkades wegnemen), omgaan met de handicap, leren verwoorden van gevoelens. De dolfijnen zijn een instrument in de therapie.

Tot volgende week!

Stokstaart

Dreamnight at the zoo

Eens per jaar organiseert Artis een speciale besloten avond voor zieke en gehandicapte kinderen en hun families. Wij waren voor de vijfde keer te gast, maar het blijft leuk. Op alle afdelingen staan deze avond dierverzorgers klaar om al je vragen te beantwoorden. Je kunt op sommige afdelingen een kijkje achter de schermen nemen (bijvoorbeeld in de operatiekamer) of een dier knuffelen. Er staan tafels met allerlei materiaal zoals schedels, opgezette dieren en voedsel dat de dieren eten. Je kunt je laten schminken, er is muziek, er lopen clowns rond en je krijgt lekkers en cadeautjes.
De brandweer en de politie zijn er altijd met spannende activiteiten. Omar heeft zijn vingerafdrukken laten nemen, heeft op een politiemotor gezeten en hij heeft met een takelwagen een politiemotor opgetild.
Topper van de avond was de rit met een Porsch. De Porsche Club Nederland is altijd goed vertegenwoordigd met veel auto’s. Ze maakten een rit van 20 minuten en deden op Omar’s verzoek Fata Morgana aan en reden ook nog even langs ons huis om te showen.

Het genot van eten 2

Mijn vriendin Seema woont in Florida. We waren ooit collega’s in Amsterdam. Achttien jaar geleden vertrok ze uit Nederland om in San Francisco te gaan wonen. We hebben altijd contact gehouden. Ik heb haar een keer in SF bezocht, zij is een paar keer in Nederland geweest en natuurlijk schrijven en mailen. Haar ouders wonen in Londen. Een paar keer per jaar komt ze naar Londen om hen te bezoeken. Deze keer wipte ze een dagje over naar Amsterdam. Zij had vrienden uit de goeie ouwe tijd in Nederland uitgenodigd samen met haar te eten bij een Chinees restaurant in Amstelveen. De Gameitjes waren ook van de partij. We kenden de andere gasten niet, maar het voelde heel vertrouwd en ontspannen. Cadeautjes over en weer, jasmijnthee, foto’s, hoofdgerechten, verhalen, toetjes en meer verhalen. Een lange tafel met mensen en eten, onze vriendin in het midden. Eten als bindende factor.

Het genot van eten 1

Er gaat niks boven lekker eten en een goed gesprek met vrienden. Begin van de week ging ik met een vriendin teaen in het Amstel Hotel, nog voor haar verjaardag. Een royal high tea wel te verstaan. Ik heb op diverse plaatsen een high tea genuttigd, maar die van het Amstel is echt wel de beste en meest uitgebreide. Zo’n dikke twee uur koude en warme hapjes begeleid door vijf soorten thee waaronder de Royal Flush, een krachtige thee met een licht bittere afdronk. Natuurlijk ontbreken de sandwiches niet. Deze worden geserveerd in een rechtopstaand brood in de vorm van een trommel. Scones met clotted cream (beter dan een taartje!), overheerlijke bonbons (de witte zijn mijn favoriet), een bitterbal van mozzarella en tomaat (verrassend), quiche met zalm en meer heerlijkheden. Ter afsluiting een chocoladefontein om de verse ananas, marshmellows en slagroomsoesjes in te dopen. Heerlijk decadent. Voldaan lopen we langs de Amstel terug naar huis.