Mijlpalen in het moederschap

Het moederschap kent vele mijlpalen. Allereerst natuurlijk de geboorte waar het allemaal mee begint. Ik heb altijd graag kinderen gewild, maar je kunt je van tevoren geen goede voorstelling maken van hoe het is de rest van je leven moeder te zijn.

Daarna volgen vertederende momenten als het eerste lachje, de eerste woordjes, vaste voeding, de eerste pasjes (als je geluk hebt) en de eerste verjaardag. Wat een baby allemaal leert en meemaakt in het eerste jaar is ongelooflijk.

De leeftijd tussen 2 en 4 jaar vond ik erg leuk. Ze worden al echte persoonlijkheden en vragen de oren van je hoofd. Heb heel veel voorgelezen en ben er vaak met de jongens op uit geweest.

Dan de eerste schooldag, een grote mijlpaal, bepalend voor je verdere leven. Een leuke schooltijd met de eerste vriendschappen, veel spelen over en weer en de ontdekking van het leren lezen.

Het moederschap is zeker geen roze wolk. Ik vond het bijvoorbeeld geen pretje om borstvoeding te geven. De gebroken nachten maakten het ook heel zwaar in het begin. En dan natuurlijk ons verdriet over de handicap van Omar.

Veel onzekerheid voordat we eindelijk een beeld hadden van zijn handicap. Vanaf een half jaar merkten we dat Omar anders was. Toen hij een jaar oud was, lieten we ons niet langer aan het lijntje houden. Omar kwam in de medische molen. Het heeft nog geduurd tot hij 2 1/2 was, voordat een MRI zijn hersenbeschadiging aantoonde. Die informatie zegt nog niet zoveel, want hoe gaat hij zich verder ontwikkelen? Niemand kan je daar antwoord op geven. De doktoren zeiden dat Omar waarschijnlijk nooit zou kunnen lopen. Diverse operaties volgden.

Het verdriet om zijn lichamelijk handicap kreeg in de loop van de jaren een plekje in ons leven. Veel moeilijker vond ik Omar's gedrag: dwars en depressief, veel strijd met mij. Het leek wel alsof hij vanaf zijn tweede in de puberteit was. Toen Omar zeven was, bleek dat hij licht verstandelijk gehandicapt is en een vorm van autisme heeft. Een hele bagage voor onze jongeman.

Ook om Farid hebben we veel zorgen gehad. Het eerste jaar sliep hij bijna nooit (zo'n drie uur per nacht op mijn buik) en hij had altijd buikpijn. Ook hij kwam in de medische molen. We hebben wat geexperimenteerd met voeding. Later de zorgen om zijn dyslexie.

Het gaat goed met onze jongens. Farid is een echte sportman en wil van sport zijn beroep maken. Hij zit in een sportklas. Hij heeft jaren op hoog niveau gejudoed, speelt voetbal en is pas begonnen met kickboksen. Omar zit eindelijk op een school waar hij gewaardeerd wordt om wie hij is. Ook hij is een sportman. Speelt rolstoelbasketbal in Jong Oranje en bij een vereniging, speelt al vijf jaar hockey en loopt stage bij de hockeyclub als assistent-trainer.

De laatste tijd zijn er weer nieuwe mijlpalen in mijn moederleven bijgekomen. Farid heeft vorige week zijn vlas snorretje afgeschoren. Tijd voor een scheerapparaat! Omar heeft sinds een paar maanden serieuze verkering met Melissa. Leuk een meisje in dit mannenhuishouden. Zaterdag gaan Melissa en ik samen koken. Er zullen nog veel mijlpalen volgen.