Wednesday, November 29, 2006

POPWORDTKLASSIEKWORDTPOPWORDTKLAS














Met de jetlag van Florida nog in de benen bezocht ik samen met Ahmed voor de eerste keer een concert van Night of the Proms in Ahoy. Een echte happening. Voor degenen die niet bekend zijn met Night of the Proms: het is een combinatie van popmuziek met klassieke muziek, groot orkest, koor erbij.
De volgende artiesten traden op: UB40, Tears for Fears, Ruth Jacott, Tony Henry (een Schotse zwarte operazanger), de ouwe rocker Ike Turner (inmiddels 75 jaar!)en niet te vergeten John Miles met zijn Night of the Proms kraker Music was my first love. We hadden superplaatsen op de Arenatribune bovenaan. De sfeer was goed. Meestal veertigers die meewiegden met de muziek, geen hysterische taferelen.
Het gebeurt niet zo vaak dat Ahmed en ik een avondje uit gaan met z'n tweeen. Moeten we vaker doen.

Tuesday, November 28, 2006

Florida 10: wildlife
















Op de foto aai ik een opossum, een buidelrat. Het dier is zo groot als een flinke kat. Opossumbabies worden 10 dagen na de bevruchting al geboren. Per keer kunnen er wel twintig geboren worden. Ze zijn zo groot als je vingertopje, kaal en roze. In de buidel zijn slechts dertien tepels en wie het eerst komt, wie het eerst maalt.
Verder kennisgemaakt met een skunk (stinkdier), een alligator (Seema komt er wel eens één tegen op de golfbaan bij haar huis als ze de hond uitlaat) , de Florida panter, een bobcat (lynxachtige), locale slangen en vogels en een raccoon (wasbeer).

Florida 9: Pat en Lilian
















Seema en hond Mickey, een Chow, doen vrijwilligerswerk in een verzorgingshuis. Ze bezoeken een paar maal per maand twee dames. Ik mocht mee voor een keertje.
Lilian en Pat hebben Alzheimer. Pat is pas 62 jaar en heeft al 10 jaar Alzheimer. Het laatste half jaar gaat ze erg achteruit. Ze praat bijna niet meer en heeft af en toe zichtbaar pijn. Vroeger heeft ze met dieren gewerkt en een hond gehad. Ze geniet van het aaien van Mickey. Lilian leeft in haar eigen wereld en heeft veel plezier. Ze praat veel, maar de dingen die ze zegt hebben geen verband.
De vrouwen vinden het fijn om geknuffeld te worden en als iemand hun hand vasthoudt.
De positieve en kalmerende werking van (het aaien van)dieren op de gezondheid van de mens is inmiddels bewezen.

Florida 8: over the top
















Als het over hun dieren gaat - met name over hun honden - overdrijven veel Amerikanen naar mijn mening. Wat te denken van een volledige designer outfit van Burberry voor je hond met bijpassende Gucci bril. Om thuis nog eens terug te kijken op deze gekte en lekker te lachen, heb ik een boekje gekocht met breipatronen voor de hond. Vertederende foto's van chihuahua's gekleed in vestjes met cappuchon, sjaals voor een Jack Russell enzovoorts.
Terwijl sommige mensen nauwelijks te eten hebben, besteden de rijken bakken met geld aan hun huisdieren. Ik heb alleen maar rashonden gezien, een charmant, vertederend vuilnisbakkie ben ik niet tegen gekomen.
In de supermarkt voor dieren heb ik mijn ogen uitgekeken: dozen kerstkoekjes voor de hond of kat in vele smaken en kleuren, speciale one of a kind handgemaakte koekjes voor 2 dollar 50, jasjes, tasjes, meubels, fancy pants (sexy broekje waar de staart uitsteekt)en tandpasta voor honden.
Natuurlijk heb ik een tube meegenomen voor Koningin Big. Op de verpakking staat: goedgekeurd door de dierenarts, zorgt voor een frisse adem, hoeft niet nagespoeld te worden. De pasta wordt verkocht inclusief vingertandenborsteltjes (soort vingerhoedjes van rubber met ribbels erin).

Florida 5: Thanksgiving


















Seema's vrienden Arti en John nodigden ons uit voor het traditionele Thanksgiving (dankfeest, grootste Amerikaanse feest) diner bestaande uit kalkoen, maissouffé, zoete aardappels, aardappelpuree, sperciebonen, cranberrysaus. Als toetje serveerden ze een tongstrelende pompoentaart.
Thanksgiving wordt gevierd op de laatste donderdag in november.

Hieronder een stukje geschiedenis over Thanksgiving voor de liefhebbers.
The Pilgrims who sailed to this country aboard the Mayflower were originally members of the English Separatist Church (a Puritan sect). They had earlier fled their home in England and sailed to Holland (The Netherlands) to escape religious persecution. There, they enjoyed more religious tolerance, but they eventually became disenchanted with the Dutch way of life, thinking it ungodly. Seeking a better life, the Separatists negotiated with a London stock company to finance a pilgrimage to America. Most of those making the trip aboard the Mayflower were non-Separatists, but were hired to protect the company's interests. Only about one-third of the original colonists were Separatists.
The Pilgrims set ground at Plymouth Rock on December 11, 1620. Their first winter was devastating. At the beginning of the following fall, they had lost 46 of the original 102 who sailed on the Mayflower. But the harvest of 1621 was a bountiful one. And the remaining colonists decided to celebrate with a feast -- including 91 Indians who had helped the Pilgrims survive their first year. It is believed that the Pilgrims would not have made it through the year without the help of the natives. The feast was more of a traditional English harvest festival than a true "thanksgiving" observance. It lasted three days.
Governor William Bradford sent "four men fowling" after wild ducks and geese. It is not certain that wild turkey was part of their feast. However, it is certain that they had venison. The term "turkey" was used by the Pilgrims to mean any sort of wild fowl.
Another modern staple at almost every Thanksgiving table is pumpkin pie. But it is unlikely that the first feast included that treat. The supply of flour had been long diminished, so there was no bread or pastries of any kind. However, they did eat boiled pumpkin, and they produced a type of fried bread from their corn crop. There was also no milk, cider, potatoes, or butter. There was no domestic cattle for dairy products, and the newly-discovered potato was still considered by many Europeans to be poisonous. But the feast did include fish, berries, watercress, lobster, dried fruit, clams, venison, and plums.
This "thanksgiving" feast was not repeated the following year. But in 1623, during a severe drought, the pilgrims gathered in a prayer service, praying for rain. When a long, steady rain followed the very next day, Governor Bradford proclaimed another day of Thanksgiving, again inviting their Indian friends. It wasn't until June of 1676 that another Day of Thanksgiving was proclaimed.
On June 20, 1676, the governing council of Charlestown, Massachusetts, held a meeting to determine how best to express thanks for the good fortune that had seen their community securely established. By unanimous vote they instructed Edward Rawson, the clerk, to proclaim June 29 as a day of thanksgiving. It is notable that this thanksgiving celebration probably did not include the Indians, as the celebration was meant partly to be in recognition of the colonists' recent victory over the "heathen natives."

October of 1777 marked the first time that all 13 colonies joined in a thanksgiving celebration. It also commemorated the patriotic victory over the British at Saratoga. But it was a one-time affair.
George Washington proclaimed a National Day of Thanksgiving in 1789, although some were opposed to it. There was discord among the colonies, many feeling the hardships of a few Pilgrims did not warrant a national holiday. And later, President Thomas Jefferson scoffed at the idea of having a day of thanksgiving.
It was Sarah Josepha Hale, a magazine editor, whose efforts eventually led to what we recognize as Thanksgiving. Hale wrote many editorials championing her cause in her Boston Ladies' Magazine, and later, in Godey's Lady's Book. Finally, after a 40-year campaign of writing editorials and letters to governors and presidents, Hale's obsession became a reality when, in 1863, President Lincoln proclaimed the last Thursday in November as a national day of Thanksgiving.
Thanksgiving was proclaimed by every president after Lincoln. The date was changed a couple of times, most recently by Franklin Roosevelt, who set it up one week to the next-to-last Thursday in order to create a longer Christmas shopping season. Public uproar against this decision caused the president to move Thanksgiving back to its original date two years later. And in 1941, Thanksgiving was finally sanctioned by Congress as a legal holiday, as the fourth Thursday in November.

Florida 4: jeugdsentiment




















De baas van Seema had kaartjes voor ons geregeld voor de musical Jesus Christ Superstar. Jeugdsentiment. In mijn jonge jaren heb ik de plaat van de film grijs gedraaid. Elk jaar rond Pasen kijk ik weer naar de film op televisie.
Altijd spannend hoe zoiets er dan gaat uitzien in een andere vorm. Ted Neeley, de hoofdrolspeler uit de film, was ook de hoofdrolspeler in de musical. Op het toneel kwam het verhaal veel heftiger over dan op het doek.
Er zitten veel universele en tijdloze thema's in: verraad, zelfmoord, loyaliteit, homoseksualiteit, schuldgevoel, opoffering. Vond het nog steeds een genot om naar te kijken en luisteren.

Florida 7: Jonas in de wallevis
















Seema en ik bezochten een ziekenhuis/opvang voor schildpadden aan het strand. In afzonderlijke tanks worden de gewonde dieren opgevangen tot ze klaar zijn om weer terug te gaan naar de zee. De verwondingen komen bijna altijd door de mens. Er zijn schildpadden die verwondingen oplopen aan hun schild door de schroef van een boot of ze komen vast te zitten in de netten van vissers.
In één van de tanks zwemt de eenjarig Jonah. Jonah doet zijn naam eer aan. Toen hij nog heel jong was, werd hij opgegeten door een grote vis. De vis werd gevangen door professionele vissers. Toen de vis werd binnengehaald, spuugde deze de baby schildpad uit. En Jonah was geboren. De vissers brachten de baby naar de opvang. Jonah maakt het prima en wordt gebruikt voor educatieve doeleinden.

Florida 6: Amerikaanse verschijnselen















Drive through banking
Je bankzaken vanuit je auto regelen. Je rijdt naar een loket en meldt je. Een medewerker staat je te woord via een intercom. Je vertelt wat je wilt, bijvoorbeeld een cheque bijschrijven op je rekening. Je doet de cheque in een koker die omhoog gezogen wordt. De bankmedewerker handelt de zaak af en stuurt in de koker een ontvangstbewijs mee terug. Een kind kan de was doen. Thank you and have a nice day.

Animal mobile adoption center
Een grote auto (maat grote camper) met asieldieren rijdt naar plaatsen waar veel mensen komen zoals een winkelcentrum om daar de dieren ter adoptie aan te bieden. Het asiel komt naar je toe dus.

Dutch chocolate
Ik had geen idee dat Nederlandse chocolade zo populair is in Amerika. Overal vragen ze waar je vandaan komt. Als ik antwoordde dat ik uit Holland kom, vroegen ze meteen of ik chocolade bij me had.
Hollandse chocolade is romig en smelt op je tong, Amerikaanse chocolade is waardeloos volgens de consumenten: een mengeling van water en cacao, geen smaak.

Mall
Groot winkelcentrum met soms wel meer dan 350 winkel, altijd overdekt. Schoon, veel keus, luxe en goede service.

Food court
Een mall van enig formaat heeft minimaal 1 food court. Een food court is een plein met etenstentjes uit alle windstreken zoals een sushibar, Mexicaans, Chinees, burgers, Italiaans, broodjes enzovoorts. Goedkoop en voor ieder wat wils.

Prepaid tolweg
In de supermarkt kun je prepaid kaarten kopen voor de tolweg zoals voor een mobiele telefoon. Je kunt ook een contract afsluiten met je credit card. Je krijgt dan een apparaatje dat je aan het begin en eind van de tolweg tegen de voorruit moet houden. De computer leest je nummer en het geld wordt van je rekening afgetrokken.

Nailshop
Winkel voor manicure en pedicure. Meestal gerund door Vietnamezen of Chinezen. In de winkel staan luxe massagestoelen met voetbaden. Terwijl je voeten worden behandeld, krijgt je rug een massage naar keuze.
Je kunt hier ook terecht voor kunstnagels, airbrushen van je nagels met een flitsend ontwerp. Na het lakken kunnen je nagels uitharden onder een droogbank.

Schoolbus lane
Er bestaat in de Verenigde Staten een aparte rijbaan voor schoolbussen. Wanneer de bus een stopsignaal geeft (bord aan de bus en rood signaal) moeten alle auto’s die achter de bus rijden – ongeacht op welke rijbaan achter de bus en als er geen middenberm is zelfs ook de auto uit de tegemoetkomende richting- stoppen zodat de kinderen veilig kunnen uitstappen en eventueel oversteken.

Black Friday
De dag na Thanksgiving (dankfeest). De winkels gaan die dag om 5 uur ’s morgens open (sommige zelfs om 12 uur ’s nachts). Mensen staan in de rij voor de deur.
Met de buiken nog vol van de kalkoen storten zij zich in de strijd om de beste koopjes in de wacht te slepen. Dikwijls vallen er gewonden omdat er mensen vertrapt worden.

Sunday, November 26, 2006

Florida 3: swamps

















Een tocht gemaakt door de moerassen van Florida met een airboat (zie foto). Een airboat is een vierkante platbodem met een propeller aan de achterkant boven het water. Deze boot kan dus met gemak varen door het water vol planten. Een airboat maakt veel lawaai, vergelijkbaar met een helicopter. Dus we droegen een koptelefoon.
Onderweg kwamen we diverse alligators tegen. Een alligator is een krokodil met een rond bek in tegenstelling tot een krokodil die een puntige bek heeft. Krokodillen en alligators komen beide voor in Florida. Her en der tussen de planten sierlijke blauwe reigers en slanke witte ibissen die ons voorgingen op ons pad door de waterplanten.

Florida 2: squirrels en lizzards















De eekhoorns en hagedissen bestudeerd op het terras. Twee hagedissen ter grootte van een vinger vochten om de heerschappij van een terrastegel waarbij ze hun lichaam om beurten liften als een oude Citroen die zich opmaakt om te gaan rijden.
Twee eekhoorns zaten elkaar achterna in een boom. Ze hebben een nest bovenin een naaldboom naast Seema's huis.

Florida 1: golf a la Trump




















ingang golfclub Donald Trump
(er mochten tijdens het toernooi geen foto's worden gemaakt)

Seema had via haar baas vrijkaarten voor een damesgolftoernooi op Trump International, de privé golfclub van Donald Trump, een hele rijke Amerikaan.
Ik heb geen verstand van golf, maar het was leuk om het hele circus er omheen mee te maken: het volgen van de spelers van hole tot hole, de prachtige omgeving met watervallen en palmbomen, de mensen van de organisatie met bordjes quiet please als de speelsters aan slag waren.
Heb toch een paar termen opgestoken: hole in one, eagle, birdie, green, tee en par. Ja, en wie kan zeggen dat hij op Donald Trumps golfclub is geweest? Nou, ik dus.

Wednesday, November 15, 2006

Florida here I come















Morgen vertrek ik naar Palm Beach Gardens, naar mijn vriendin Seema. We kennen elkaar al zo'n kleine twintig jaar. We waren kort collega's bij een Engels bedrijf in Amsterdam. We hebben contact gehouden en ik heb haar een keer opgezocht toen zij nog in San Francisco woonde. Seema's ouders wonen in Engeland en ze is diverse keren in Nederland teruggeweest. Nu ga ik haar bezoeken in Florida, waar ze alweer een paar jaar woont.
De mannen blijven thuis. Een ontspannen vakantie met meiden onder elkaar. Binnenkort dus een verslag over mijn belevenissen aan de andere kant van de oceaan.

Voorpublicatie speciale kersteditie Koningin Big
















Koningin Big op staatsbezoek in Lapland

Het koninklijk paar van Lapland en Koningin Big ontmoetten elkaar drie zomers geleden in het Amsterdamse Bos. Big was aan het wandelen met Man, Vrouw en De Kippen. De jongste telg uit het Laplandse koninklijke gezelschap huilde omdat ze haar bal niet meer kon vinden. Big was de redder in de nood en vond de bal weer terug. Koning Poemi en Koningin Bol nodigden Big daarop uit om eens langs te komen op hun buitenverblijf in de bossen van Lapland. Big nam de uitnodiging gretig aan. Er gaat niks boven een speurtocht door het bos en lekker achter de konijnen aan jagen.
De reis was lang en saai. Honden van onder de 10 kilo mogen meereizen in de cabine, maar omdat Big door al die frikadellen en hondenkoekjes van de laatste tijd aangekomen was, woog ze 10,6 kilo en moest ze in een speciale bagageruimte. Erg ongezellig natuurlijk. Daarna nog uren in de auto om het paleis van de Tikki’s te bereiken. Maar je moet er wat voor over hebben …
Op de tweede dag van Big’s bezoek, toen ze wat rondscharrelde in de bossen bij het paleis, kwam ze een rendier tegen. Het rendier was met zijn poot in een val terechtgekomen en kreunde van pijn. Big zei dat het allemaal wel goed zou komen en snelde naar het paleis om hulp te halen. Ze kwam terug met een dierenambulance en vijf lakeien. De lakeien herkenden het rendier meteen. Het was Rudolf, het rendier van de kerstman. O jee, hoe moet dat straks dan met alle kerstcadeautjes die rondgebracht moeten worden?
Rudolf werd naar het Laplands Medisch Dierencentrum gebracht waar een team specialisten al stond te wachten om Rudolf’s poot te opereren. Er waren wat complicaties tijdens de operatie. De kerstman was inmiddels ook aangekomen in het ziekenhuis en bedankte Big voor haar hulp. Helaas moest de poot van Rudolf gedeeltelijk geamputeerd worden. Rudolf’s rode neus was ook blauw geworden. Wat een leed, wat een catastrofe! Nog drie dagen te gaan voor kerstnacht. De kerstman was verdrietig en wanhopig. Wat erg voor Rudolf en ik kan al die kinderen over de hele wereld toch niet teleurstellen.
Gelukkig zijn de cadeautjes toch nog bezorgd dit jaar. Heeft u ook van die kleine witte haren gevonden onder de kerstboom? Met Rudolf gaat het inmiddels een stuk beter. Hij krijgt een prothese en verblijft tijdelijk in het dierenrevalidatiecentrum Avondrood.

Fijne kerstdagen namens Koningin Big

Koningin Big gaat naar school



















Koningin Big gaat naar school

Ook honden moeten veel leren. Koningin Big is een Jack Russell. Dat zijn drukke hondjes. De dierendokter had Vrouw aangeraden om haar mee te nemen naar een hondenschool. Toen Big een paar maanden oud was en een beetje gewend was aan het leven in Amsterdam-Oost en het paleis, ging zij met Vrouw naar een hondenschool in het Westerpark.
Big moest leren goed mee te lopen aan de lijn en niet te trekken, leren omgaan met andere honden en luisteren naar commando’s als zit, blijf en plaats. Mensen houden niet van honden die steeds aandacht vragen en tegen iedereen opspringen bijvoorbeeld of die spullen slopen als ze alleen thuis zijn of steeds maar blaffen en de buren uit hun slaap houden. Dus er viel nog heel wat te leren voor Big en Vrouw.
Big kwam in een klasje met 6 hondenleerlingen van haar formaat en leeftijd. Best wel eng zo’n eerste schooldag.
Jullie weten vast nog wel hoe spannend jullie eerste schooldag was. Honden leren door belonen met aandacht en lekkers. Zoals jullie misschien weten is de neus van de hond heel sterk. Ze kunnen veel beter ruiken en horen dan mensen, maar zien slechter. Honden 'praten' met elkaar door te ruiken aan elkaar en aan elkaars plasjes en poepjes. Kun je je voorstellen hoe dat voelt zo’n eerste hondenschooldag met allemaal hondjes met hun eigen geuren en kleuren?
De eerste dag had Big al een vriendje, Rico, een stoere mopshond. Als het speelkwartier was, zochten ze elkaar meteen op om te stoeien. Het leek wel of Big een beetje verliefd was. Ze rolden door het gras, beten in elkaars oren en besnuffelden elkaar uitgebreid.
Na drie maanden was Big klaar met haar opleiding. Ze luistert nog steeds heel goed. Soms beter dan de Kippen volgens Vrouw.

bewerking foto: Hans Marcus

Tuesday, November 14, 2006

Nieuwe look


















Samen met mijn collega Hans heb ik een nieuwe bril uitgekozen bij zijn naamgenoot Hans Anders.
De reacties zijn enthousiast en varieren van 'je ziet er tien jaar jongeren uit' tot 'erg sophisticated'. Alleen Farid vindt het helemaal niks. Hij wil zijn oude Zwaantje terug. Volgens Farid krijg ik een groot hoofd door deze bril en lijk ik op Jamai.
Zelf ben ik erg blij met mijn bril.

Sunday, November 12, 2006

Ons Egyptische huis















Als je goed kijkt naar de foto hierboven, kun je zien dat er op één van de lampen een molentje staat. Dat heeft natuurlijk zo moeten zijn. Het is de lamp die de vorige bewoners van het appartement aan de Nijl voor ons Nederlanders hebben achtergelaten.
Ahmed is een weekje naar Cairo geweest om alvast wat voorwerk te doen voor de kerstvakantie wannneer we ons huis gaan inrichten. Hij is drie dagen bezig geweest met het aanvragen van elektra en evenzoveel dagen met het regelen van telefoon. In Egypte gaan die dingen nu eenmaal anders. Alles vraagt veel geduld, veel onderhandelen en her en der wat steekpenningen.
Op het moment zijn de werkmannen bezig met het slopen van onze badkamer. Hopelijk komt daar een mooie, nieuwe, stralend groene badkamer voor in de plaats.
Als alles klaar is en wij aanwezig zijn, komt er iemand om ons huis ritueel te reinigen en in te wijden.
Wordt vervolgd.

Aankleedpop van je favoriete politicus











Jeugdjournaal Verkiezingsdebat

Zaterdag 11 november waren de vier belangrijkste politici van Nederland, Jan-Peter Balkende, Wouter Bos, Mark Rutte en Jan Marijnissen, te gast bij het Jeugdjournaal om te vertellen wat hun partij doet voor kinderen en hoe ze als kind waren. De kinderen uit het publiek konden vragen stellen.
Alle lijsttrekkers moesten ook een kindertest doen met vragen als: welk snoepje haalde dit jaar het nieuws omdat je er met colaflessen een fontein van kunt maken en noem de artiesten die dit jaar een hit hadden met het nummer Toppertje. Wouter Bos was de enige met een voldoende, een zes. Misschien komt dit omdat hij twee dochters heeft.
Ik heb naar het debat gekeken in de hoop een beter beeld te krijgen van waar de partijen voor staan. Ik ben er echter niet veel wijzer van geworden. Ben benieuwd wat de kinderen ervan vonden.
Er zaten leuke onderdelen in het programma. Kinderen werden geïnterviewd op straat over de kleding van de vier politici. Wat straalt hun kleding uit? Voornamelijk dat ze erg serieus zijn. Mark Rutte moest wat meer gel in zijn haar smeren en Jan Marijnissen moest vooral zijn bovenste overhemdknoopje niet open laten staan. Op de website van het jeugdjournaal kun je een aankleedpop downloaden met kleding die je kunt inkleuren om de politicus van je dromen te maken.

Beroofd van lekkers











Sint-Maarten, ook wel Martinus van Tours [ geboren in 316 en gestorven op 11 november 397), was bisschop van Tours en een belangrijke grondlegger van het katholieke christendom in Gallië.
Hij is in een aantal streken van Nederland [ zoals Groningen, de Zaanstreek, Almere ], Vlaanderen [ de Westhoek en de Denderstreek ] en Duitsland [ Rheinland-Pfalz en Saarland ] bekend als Sint Maarten. Zijn naamdag wordt er nog steeds gevierd.

Sint Maarten is gebaseerd op een legende. Maarten werd geboren in het jaar 316 in het huidige Hongarije. Ging in dienst bij de Romeinen en klom op tot officier.
Hij werd door de keizer tot ridder geslagen. Op een zeer koude dag in de winter zag Maarten een arme man zonder jas in de sneeuw zitten. Hij stapte van zijn paard en sneed met zijn zwaard zijn eigen mantel doormidden en gaf de arme man een helft tegen de kou.
In 480 werd Sint Maarten officieel ingesteld als de advent, het begin van het kerkelijke jaar en de periode die de komst van Jezus inluidt.
Sint-Maarten wordt gevierd op 11 november, midden in de herfst. De bomen zijn kaal en het is vroeg donker. Het feest is een echt lichtfeest voor kinderen. De traditie is dat kinderen zelf een lantaarntje (lampion) maken van papier, karton, een uitgeholde suikerbiet of pompoen met een kaarsje erin. Hiermee gaan ze 's avonds als het donker is in optocht langs de huizen. Aan de deur zingen ze een aantal liedjes. In ruil hiervoor krijgen ze een kleine attentie.

Soms wordt er voor de volwassenen ook een Sint-Maartensvuur ontstoken, te vergelijken met een paasvuur. Het vuur, teken van licht, warmte en geborgenheid, verjoeg de boze geesten, weerde besmettelijke ziekten af en bevorderde de vruchtbaarheid. Dit tweede ritueel [ naat de lampionnenoptocht ] komt vooral voor in Belgisch Limburg en het aangrenzende Duitse Rijnland.

In Amsterdam-Oost wordt Sint Maarten niet uitgebreid gevierd, maar gisteren zijn er voor het eerst geen kinderen bij ons aan de deur geweest om te zingen. Onze jongens zijn natuurlijk te oud om nog langs de deuren te gaan. Farid liep voor de gezelligheid mee met een vriendje die met zijn kleine broertje ging lopen. Aan de overkant van de straat zagen ze een paar kleine kinderen die door grote jongens werden beroofd van hun snoepgoed. Erg zielig. Lunchte vandaag met mijn vriendin Dana die vertelde dat dat haar ook is overkomen toen ze nog klein was. Ze was zo verdrietig en het staat haar nog bij als de dag van gisteren. Schandalig gewoon.

Saturday, November 11, 2006

Heen en terug



Omar maakt het laatste jaar, met het oog op de zelfstandigheid, steeds vaker gebruik van de stadmobiel. Het is algemeen bekend dat reizen met het aangepast stadsvervoer voor zieken, ouderen en gehandicapten meestal geen genoegen is. Niet komen opdagen, eindeloos wachten en onbeschofte behandeling door de chauffeurs zijn veelgehoorde klachten.
Een enkele keer ga ik ook mee (Omar mag een reisgenoot meenemen). Zo ook vandaag naar de hockeytraining van Omar in het Amsterdamse Bos. Zowel op de heen- als terugweg hadden we een leuke, bijzondere rit.
De naam van de chauffeur op de heenweg was Johan. Hij was al eens vaker onze stadsmobielchauffeur geweest. Hij begroette Omar enthousiast. " He man, ga je weer hockeyen?" Tijdens de rit vertelde hij over zijn hobby: vliegen. Een soort paragliding met een motortje. Zijn vader was piloot, vandaar zijn belangstelling voor het vliegen. Hij had lessen genomen en een eigen lichtgewicht vliegtuigje gekocht. "Best een dure hobby, maar een machtig gevoel. Ik geef niet om andere sporten, een partner heb ik niet, ik rook niet, ik drink niet en ga niet uit. Dit is mijn passie." Onder het rijden liet hij ons op zijn computer een film zien van het vliegen. Bij het afscheid drukte hij Omar op het hart dat hij wel moest winnen met hockey vandaag en dat hij hem misschien weer zou komen halen voor de terugrit.
Terug werden we niet opgehaald door Johan, maar door een aardige chauffeur in een grote Amerikaanse slee. Achterin zat een baby in een zitje. "Dit is mijn kleinzoon." Wat gezellig met opa op stap. "Dit is het kind van mijn pleegzoon. Hij is getrouwd met een Indiase vrouw. De moeder is in juli gevallen van 1 hoog tijdens het ramen lappen. Ze ligt nog steeds in het ziekenhuis en heeft een dwarslaesie. Mijn pleegzoon en kleinzoon wonen nu tijdelijk bij mij. Mijn zoon werkt van 15.00 tot 1.00 uur in een restaurant en ik zorg de meeste tijd voor de kleine." Hij vertelde dat hij erg genoot van het contact met zijn kleinkind. Zoon en vrouw hebben inmiddels een medische urgentie en wachten op een aangepast huis. Het jochie rebbelde gezellig mee. Opa had hem beloofd om na afloop van zijn werk naar de MacDonalds te gaan voor een frietje. Wat een lieve opa.

Monday, November 06, 2006

Room Eleven















Six White Russians & A Pink Pussycat


Een debuutalbum dat is vernoemd naar feestelijke cocktails. Room Eleven heeft de leukste albumtitel van het jaar te pakken. Eentje die nieuwsgierig maakt naar de inhoud, en ook die is veelbelovend.
Six White Russians & A Pink Pussycat is een spicy cocktail van bossanova, folk, blues en pop, vertolkt door een jazzy ritmesectie, funky gitaren, sfeervolle blazers, en gedragen door het unieke stemgeluid van zangeres Janne Schra. De luchtige titel van het album laat je letterlijk even vergeten dat het leven soms zwaar kan zijn.
Maar zo luchtig als de titel doet voorkomen, wordt het bij Room Eleven nergens. De vrolijke, jazzy muziek verhult een breed scala aan emoties, die vooral tot uiting komen in de teksten van singer-songwriter Janne. De poëtische teksten gaan over grote en kleine gebeurtenissen in het leven en de liefde, maar ook gewone dagelijkse dingen komen aan bod.
De liedjes stralen positiviteit en optimisme uit, met oog voor klein geluk, zoals genieten van een mooi liedje op de radio (‘Listen’), fantaseren over iemand waarmee je de afwas zou willen doen (‘Could That Be You’) of het genot van thuiskomen na een enorme plensbui (‘It’s Raining’). Maar ook mislukte relaties zijn een bron van inspiratie, zij het met een vette knipoog (‘Flavor’, ‘Greenest Grass’ en ‘Sad Song’).

Room Eleven ontstond vijf jaar geleden, toen Janne een briefje ophing bij het Utrechtse Conservatorium. Op die manier hoopte zij een gelijkgestemde ziel te vinden die samen met haar liedjes kon schrijven en spelen. Gitarist en componist Arriën Molema reageerde en al tijdens de eerste kennismaking vloeide de creatieve inspiratie rijkelijk. Janne en Arriën bleken elkaar goed aan te voelen.

Psarantonis










Dwars door de buurt heeft 35 vrijwilligers (redacteuren, fotografen, columnisten, cartonisten, webredactie). Gisteren hadden we een uitstapje met onze vrijwilligers. Marcel, onze webmaster, maakte een verslag van onze activiteiten.

Psarantonis... Wonderlijke wereldmuziek
Elk jaar verzorgt de kernredactie van de Dwars een gezellig dagje uit voor de vrijwilligers. Dit keer werden we onthaald met koffie, thee en gebak waarna we met z'n allen vertrokken richting de "geheime locatie."

We werden naar het prachtige theater van het Tropenmuseum geloodst, voor een concert door Psarantonis, deze middag bijgestaan door zijn ensemble (dochter, zoon en nog een musicus). De verwachtingen hooggespannen, werden de toehoorders (uiteraard niet alleen de vrijwilligers, maar een goeddeels volle zaal) verwelkomd met een ritmisch sterk instrumentaal muziekstuk. Haast typisch Grieks opgebouwd van langzaam meeslepend naar een wirwar van fraaie klanken.

De ondertitel in de programmatoelichting van het Tropentheater stelt terecht: krachtige zang uit Kreta. Op het moment dat Psarantonis zijn stem in de strijd wierp ging er een heuse golf van verwondering door de zaal. De vergelijking met Paolo Conte diende zich aan, maar dan een Paolo met flinke keelpijn. De rauwe Grieks-Kretensische zang werd zeer fraai omlijst door de prachtige klanken van luit, ud en percussie, maar de verwondering bleef.

Enkele nummers later was het de beurt aan Niki, de dochter. Diep-melancholisch en een ontzagwekkend bereik in haar stem. Moeiteloos van ijl en hoog naar een zware tenor waarvan iedereen even dacht dat "hij" aan het meezingen was. Het publiek liet met de kracht van het applaus duidelijk weten wat men daarvan dacht, ook na de latere nummers die door haar gezongen werden.

Wat verder opviel, was dat dit viertal erg in hun muziek opging. Zodanig zelfs, dat er geen enkel contact met het publiek werd gemaakt. Dochter Niki omhelsde haar trommel met veel pathos, de luit- en udspelers hielden Psarantonis strak in de gaten om te zien waar hij versnelling of vertraging in de muziek bracht. Maar geen enkele blik richting zaal, geen glimlach. Alleen muziek.

Ongeveer de helft van het publiek was Griek en met name bij de versnellingen in de muziek was het prachtig om te zien hoe deze mensen bijna niet stil konden zitten. Sommigen riepen "hopa" en een enkele durfal begon zelfs enthousiast mee te klappen - om dan maar weer stil te vallen. Dat is oprecht jammer. De sfeer ontbrak eigenlijk een beetje. De eigenzinnigheid van een kunstenaar is juist wat hem of haar groot maakt. En als je voor publiek in 't voetlicht treedt, doe je er volgens mij niet goed aan datzelfde publiek buiten te sluiten in plaats van ze te betrekken bij het optreden.

Ons gezelschap ging daarna uit eten met elkaar in het Buurteethuis, alwaar niet onverwacht, Griekse muziek en de uitvoering ervan een groot deel van het gesprek waren. Al met al een geweldige dag, met veel plezier beleefd!

Naschrift: op Internet nog wat geluidsmateriaal gevonden van Psarantonis en zijn band... Kennelijk had Psarantonis tijdens zijn optreden gisteren écht last van zijn keel. De introducties van zijn LP's en CD's waren zeer luisterwaardig en klonken zoals je van krachtige Zang uit Kreta mag verwachten.


--------------------------------------------------------------------------------

Tekst: Marcel Berkien / Fotografie: persbureau Psarantonis

Blijbedrijf
















Hierboven twee foto's van activiteiten: de gratis cadeautjeskraam en het gebakje delen.

Blijbrigades
Een Blijbrigade is een groep van ongeveer vijf tot tien vrienden, collega's of verenigingsleden die in hun woon- of werkplaats acties uitvoeren om blijdschap te produceren. De Blijbrigades organiseren zich zelfstandig en kunnen zo veel of weinig in actie komen als ze willen, met deze website als bron van inspiratie. Elke paar maanden vindt er een landelijke actie plaats waaraan de Blijbrigades allemaal tegelijk deelnemen.
De volgende voorbeelden dienen als inspiratie en zijn te vinden op de website van het Blijbedrijf

Privéconcert bij liefdesverdriet
Strik eerst een paar muzikanten om mee te doen. Spreek dan onbekenden aan en vraag of ze iemand kennen met liefdesverdriet die niet te ver weg werkt of woont. Ga bij diegene langs en houd een concertje als verrassing.

Speurtocht voor een onbekende
Gooi een mysterieuze brief bij een onbekende in de brievenbus. Dit vormt het startpunt van een spannende speurtocht, die leidt naar...

Koopwaar met een verrassing
Ga naar de supermarkt en plak ongemerkt complimentjes, grapjes of iets anders waar je blij van wordt achter op potjes/sinaasappels/wc-papier...

Schoenpoetsservice
Versier een zeepkist of iets met vergelijkbare afmetingen. Ga met al je schoenenpoetsspullen de straat op en geef het schoeisel van voorbijgangers weer glans.

Red een restaurant
Kies een restaurant waar zelden gasten zitten. Vul het restaurant op een avond met al je vrienden, slingers en een live bandje.

Paraplu’s
Verzamel paraplu's die zijn vergeten in cafés of de trein. Versier ze en deel ze uit als het regent, aan mensen die hun plu thuis hebben laten liggen.

Stiekem lekke banden plakken
Neem bandenplaksets mee in de nacht en plak de lekke banden.

Straatfruitsalade
Maak ‘straatfruitsalade’ door bij alle huizen in de straat om een ingrediënt voor fruitsalade te vragen. Nodig alle bewoners uit voor een kommetje.

Deelgebakjes
Geef voorbijgangers een ‘deelgebakje’ met twee vorkjes. Dit gebakje mogen ze delen met iemand die ze gewoonlijk niet zouden spreken.

Zakkenvullers
Stop als omgekeerd zakkenroller kleine cadeautjes in de zakken van reizigers in de tram of bus.

Uitzwaai en Verwelkom Ploeg
Wens op het station de vertrekkende reizigers een goede reis. Verwelkom de mensen die aankomen. Tijdens lange vertragingen kun je voor vermaak zorgen gespreksonderwerpen uit te delen. Ook leuk om levend memory te doen bij vertraging: deel kaartjes uit met een figuurtje. Als je iemand vindt met hetzelfde figuurtje ben je een match en kun je iets kleins opkomen halen, bijvoorbeeld een kopje koffie.

Vermaak op de oude dag
Zorg er bij een bejaardenhuis voor dat het uitzicht een dag veranderd wordt of spannend wordt. Bijvoorbeeld door mooie ontmoeting te spelen of langs te lopen met een bord met een afbeelding van een giraffe (of iets anders). Of mensen verrekijkertjes geven, of buiten een spel spelen waar ze aan mee kunnen doen door uit hun raam te kijken.

Wachten wordt gezellig
De wachtkamers van stations zijn zo kaal, kil, en soms stinkt het er ook nog. Richt de wachtkamer in als knusse woonkamer en schenk daar warme chocolademelk.

Gelukkig vinden dit soort leuke initiatieven steeds vaker navolging. Misschien ken je het Blijefietsenplan (versierde fietsen), Bakkie in de buurt (mobiel terras in Amsterdam Oost/Watergraafsmeer voor gratis koffie en thee) of de Free Hugs. Een prima initiatief dat mensen zich bezig houden met het blij maken van anderen en zichzelf. Een vrolijke noot maakt het leven een stuk gezelliger.

RVS-reclame









Geniet je ook zo van de prachtige muziek bij de RVS-reclame? Het lied heet Come wander with me. Het is van Jeff Alexander en wie het zingt daar zijn de sites het niet helemaal over eens: Bonny Beech of Julie London.
Hieronder de tekst:

Come wander with me

[episode 1]
He said come wander with me love
Come wander with me
Away from this sad world
Come wander with me

He came from the sunset
He came from the sea
He came from my sorrow
And can love only me

[episode 2]
Oh where is the wanderer
Who wandered this way
He's passed on his wandering
And will never go away

Come wander with me love
Come wander with me
Away from this sad world
Come wander with me

He sang of a sweet love
Of dreams that would be
But I was sworn to another
And could never be free

Op de site van rvs kun je het filmpje bekijken en het liedje beluisteren.